มูลนิธิขาเทียมฯร่วมกับองค์กรภาคเอกชน ได้จัดการอบรมทางวิชาการเชิงปฏิบัติการ เพื่อฟื้นฟูและเพิ่มพูนความรู้แก่แพทย์เวชศาสตร์ฟื้นฟู และช่างกายอุปกรณ์จากทั่วประเทศ อย่างเป็นประจำเสมอมา

นอกจากนี้ มูลนิธิขาเทียมฯได้เล็งเห็นปัญหาขณะออกหน่วยทำขาเทียมพระราชทานเคลื่อนที่ว่า ขาเทียมที่ทำได้ยังคงไม่เพียงพอกับผู้ต้องการรับบริการทั้งกรณีเป็นผู้ไม่เคยสวมใส่ขาเทียม หรือกรณีมีขาเทียมแล้วแต่เสื่อมสภาพหรือชำรุด ไม่สามารถเดินทางมารับบริการที่หน่วยฯหรือที่โรงพยาบาลของรัฐได้ เนื่องจากอยู่ไกลมาก ไม่มีเงินค่าเดินทาง หรือเป็นฤดูเก็บเกี่ยวผลผลิตทางการเกษตร

มูลนิธิขาเทียมฯจึงได้ร่วมกับหน่วยงานภาครัฐและภาคเอกชนต่างๆ ได้จัดตั้ง โรงงานขาเทียมประจำตำบล ขึ้นในพื้นที่ที่ห่างไกล ลักษณะเป็นโรงงานทำขาเทียมขนาดเล็ก โดยนำผู้พิการขาขาดในท้องถิ่นมาฝึกอบรมการทำขาเทียมทั้งภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติ รุ่นละ 3 เดือน ให้สามารถทำและซ่อมขาเทียมเท่านั้น โครงการนี้ประสบความสำเร็จด้วยดี ทำให้ผู้พิการขาขาดในท้องถิ่นได้รับขาเทียมรวดเร็ว ทั่วถึง และยั่งยืน รวมทั้งสามารถซ่อมแซมขาเทียมเดิมที่ชำรุดได้โดยสะดวก

ด้วยความสำเร็จในโครงการนี้ มูลนิธิขาเทียมฯจึงได้ร่วมมือกับโรงพยาบาลชุมชนและหน่วยงานอื่นๆ จัดทำโครงการจัดตั้ง โรงงานขาเทียมประจำโรงพยาบาลชุมชน เพื่อให้บริการในเขตอำเภอที่ห่างไกล เพราะในประเทศไทยการให้บริการทางกายอุปกรณ์ ยังคงจำกัดอยู่ที่โรงพยาบาลจังหวัดหรือโรงพยาบาลของมหาวิทยาลัยเท่านั้น โครงการนี้เริ่มดำเนินการเมื่อปลายปี พ.ศ. 2550 โดยขณะนี้มีโรงพยาบาลชุมชนจำนวน 5 โรงพยาบาลเข้าร่วมโนโครงการนี้

และด้วยความร่วมมือจากองค์กรและหน่วยงานต่างๆ มูลนิธิขาเทียมฯ ยังเป็นแหล่งอบรมการทำขาเทียม ให้แก่ผู้พิการขาขาดจากต่างประเทศอีกด้วยเช่น ประเทศเวียดนาม ประเทศปาปัวนิวกีนี และจังหวัดอาเจะฮ์ ประเทศอินโดนีเซีย เป็นต้น